มีเหตุผลนานัปการ ได้แก่ แรงกดดันทางวิชาการ ความรู้สึกไม่เชื่อมโยงกับบทเรียน ปัญหาครอบครัว สุขภาพเกี่ยวกับจิต การเงิน หรือความฝันที่ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ในระบบเดิม
บางคนรู้สึกว่าระบบการศึกษาเริ่มแรกไม่สามารถที่จะรองรับประสิทธิภาพส่วนตัวหรือสไตล์การเล่าเรียนของตนได้ ยกตัวอย่างเช่น คนที่ถนัดด้านสร้างสรรค์ งานลงมือกระทำ หรือความเป็นผู้ประกอบการ กลับมีความคิดว่าห้องเรียนทำให้ความหลงใหลของพวกเขาหายไป
บางกรณี การตัดสินใจออกมาจากสถานศึกษามาจากแรงกดดันภายนอก ได้แก่ จำเป็นต้องช่วยเหลือครอบครัวเรื่องการเงิน ซึ่งไม่ได้หมายถึงความขาดความเพียรพยายาม แต่ว่าเป็นการสนองตอบต่อสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
แรงกดดันจากภาพลักษณ์ในสังคม
หนึ่งในอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของการเป็น “
หลุดนักเรียน” คือการถูกตีตราจากสังคม ซึ่งมักเห็นว่าผู้ที่ไม่มีวุฒิการศึกษาเป็นคนที่ล้มเหลว ขี้เกียจคร้าน หรือเปล่ามีสมรรถนะ ซึ่งบางทีอาจมีผลกระทบต่อสุขภาพจิตแล้วก็ความเชื่อมั่นและมั่นใจในตัวเอง
นอกเหนือจากนี้ การไม่มีวุฒิยังบางทีอาจมีผลต่อโอกาสสำหรับการหางาน ด้วยเหตุว่าในโลกที่ยังให้คุณค่ากับใบปริญญา ผู้ที่ออกจากระบบการเล่าเรียนบางทีอาจพบว่าตนเองเสียเปรียบ
แต่ ความคิดพวกนี้เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อผู้คนเห็นแบบอย่างของเด็กนักเรียนหลุดระบบที่ประสบความสำเร็จ อาทิเช่น Elon Musk, Richard Branson และ Oprah Winfrey ซึ่งชี้ให้เห็นว่า การบรรลุผลมิได้วัดจากใบวุฒิ แต่วัดจากความรู้ความเข้าใจ ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ รวมทั้งความขมักเขม้น
